از مجموعه ایران باستان
اثر به تصویر کشیده شده یک مجسمه برنزی مربوط به دوره عیلامی است که پیام آور دنیای کهن است .
این نقاشی طرحی پیچیده است از عناصر تصویری و سازماندهی خلاقانه که توسط ترکیب رنگ و بافت به تصویر کشیده شده است و ترکیبی از پیش زمینه انتزاعی و شکل گرایی، تصویری هدفمند را به نمایش می گذارد.
اولین قومی که از اسب استفاده میکردند عیلامی ها بودند. آنها مردمی جنگاور و سوارکار بودند که وظیفه انتقال هنر و مفاهیم مذهبی را به عهده داشتند.
مردم باستان این مفاهیم را در وسایل مورد استفاده در زندگی خود به نمایش می گذارند.
در این اثر اسب برای توجه و انعکاس دنیای کهن استفاده شده است، که با بافت متنوع و پیچیده پس زمینه، آمیختگی از شکل گرایی و نقاشی آبستره را به صورت هماهنگی ایجاد کرده است و توانسته توسط رنگهای متضاد گرم، توجه آبی ها و خاکستری های سرد پیش زمینه را به خود جلب می کند .